Kezzo Verse
Sanki bana yazılmış bir romandı öncelerde.
Şimdi yok yerinde, gam-keder içinde.
Toz pembe gelen herşey artık kaptı toz.
Sus-düşün ama hayat sundu hep bi koz
Yoz kafalarla süslü bir kafesteyiz.
Buz kesen parmaklarla el kalemdeyim
Seninleyim.benimle olmasanda ben seninleyim.
Kurtar beni yada öldür bırakma .
Gittiğimiz yoldan çoktan gelmiş bir insan var ve
İnsan var dostuna düşman aynı anda evet bin pişman
Falan pişman ,herşey ölüme dek sürekli olan .
Gercek olan tek şey kara toprakta yaşanılan .
Bittiğimiz yerde başlayan .
Bir düşman var hep yaşayan .
İsmi hayat vede cismi bayat.
Ona bir soru sordum ; yanıt kurak .
Nakarat
Kezzo:
Dünleri unutur gözüm nankör karışığım çok.
Vale:
Ben beni unuturum içim almaz devamım yok.
Vale Verse
Yok Vale.
Bir halsizlik ayakarımda.
Bir boşluk var şu kollarımda.
Birşeyler var dudaklarımda,
Konuşmalıyım ne olur dinle ...
Tarifsizlik eşgalimden şeytanlar var şuan yanımda .
Sansürlendim yardımın gerek bilmezmisin can yakıyorlar .
Hüznü şiddetin doruklarında,güz mevsimin hudutlarında.
Ben bi gardiyan tutukluğumda, olsam yinede bakmazmısın ?
Bir kıpırtı var şuan derinde son yazıtların kalemlerimde.
Sen yıldızdın şu matemimde ; kaydın olmadı tutamadım işte.
Kabrim konulur, bedenim canlı.
Aklım şüpheli, kalbim zanlı.
Tahrikatların hep okunaklı seni unutmadım tövbeler aldı .
Bir kafes bugün bir cansızlık .
Dil dolştı ama anlamsızlık. loş ışıklara isyankarlık.kendi kendime bir yalnızlık.
Yollar almış umutlarım var bohçalarında dermansızlık .
Ah şu gözlerim kurtulmalılar günden güne hep mimleniyorlar.
Perde çekmeyi hayallemiştim onlar yinede küçümsüyorlar .
Sürüntülerde olmama rağmen gurbeti önüme perdeliyorlar.
Nakarat
Kezzo:
Dünleri unutur gözüm nankör karışığım çok.
Vale:
Ben beni unuturum içim almaz devamım yok
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder