14 Ağustos 2010 Cumartesi

Dursun Ali Erzincanlı – Ey Can Şiiri

İntizarınla çöller deli divaneydi
Firkatin bir kor idi
Alev idi dile can …

Sana delicesine sevdalı kum denizi
Gelse de anlatsa bir
Mümkün olsa dile can…

Nasıl yandı kavruldu,
Nasıl döndü çöle can …
Rüzgar yanık bir neydi,
Ağlayan uğuldayan
Gam yüklü teraneydi
Sensiz eylerdi didaim
Sahralarda nale can…
Böyle bir intizarla
Kavrulurken bu sahra
Kumlarda bir heyecan
Almeler buldu bir can
Hayat geldi sümbüle ,
Itır geldi güle can …
Dindi yangını birden
Kızgın kurak çöllerin…
Ve o rüzgar o rüzgar
Estikçe serin serin…
Kalbi güldü toprağın,
Ve bütün alemlerin…
Ve bu mesut gülşenden ,
Yepyeni pırıl pırıl, Bir gün doğdu çöle can…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder